IK STOP VANDAAG MET ROKEN

Zaterdag, 11 februari, 2006. Hi, Mijn naam is Mike, mijn vriendin Jeanine. Ik ben 37 en rook al vanaf mijn 12e als een ketter. Dit blog gaat over stoppen met roken. Eerdere pogingen waren redelijk succesvol maar niet langer dan een jaar. NU misschien? Wij zijn het zo zat hè. Wij stoppen 26 februari 2006 weer met roken. Wish us luck.

zaterdag, december 20, 2003

KIEKEBOE!

Ik ben eindelijk weer online.
Heel erg vervelend, ziekmakend onbegrijpelijk en frustrerendt allemaal.
Virus? Onkundig gebruik? Slechte spullen? Of natuurlijk een combinatie van dit alles.
Het enige wat de laatse paar dagen wel goed ging was mijn zin in roken. Ik had het hoor, ongeveer de hele tijd.
Gelukkig niet aan toegegeven want dan was ook echt alles kaa u tee geweest.
Ik ben nu weer schrijvende en proberende over te brengen wat er allemaal gebeurdt met me. Stoppen met roken is echt niet zo maar iets. Ik ben er heel trots op. Trouwens, ik hoop dat bill mothafuckin gates zich te barsten rookt, met zijn irritante besturings systeem. Maar waarschijnlijk heeft de beste man een indiaanse goeroe achter zich aan hobbelen. Eentje die mentaal coached en hem telkend weer behoedt van misstappen en vergissingen. Rijke stinkerd. Nou ik heb lekker een gejatte/gekraakte XP draaien nu. Want ik ga echt geen honderde euro's betalen voor een besturingssysteem wat er uit ziet als my first sony. Reacties? Graag!
Nu ja, we halen ons in ieder geval weer het nodige op de hals door te stoppen met roken. Ik kan nu helemaal niet meer zonder pc. En de laatse paar dagen voelde ik me echt als het meisje met de zwavelstokjes, als ik een computerzaak voorbij schreed met treurige en verlangende blik op de etalage vol met dure pc's en laptops.

Mijn Auto is klaar, voor een volgend jaar. ( apk)
Hij rookt ook niet zo erg.
De kerst stress begint nu voelbaar te worden.
We gaan lekker 1ste kerstdag bij mijn moeder kaasfonduen.
Geen dode dieren en zo bij ons in de familie..

Ik had lekker veel bezoek hier op het weblog, maar dit is terug gelopen tot een enkele bezoeker per uur, die gelooft niet dat ik verdwenen ben van de digitale aardkloot. Ik was net zo'n lekker steuntje in de rug bij het stoppen, hihi. Maar het wonder geschiede, we zijn er weer. En we zijn hier om te blijven.

Waar? Nou ja, hier, bij jouw op het scherm.

Mail me eens met wat welkom terugjes, zodat ik weet dat ik niet voor niets dagen aan het stressen ben geweest ten einde weer online te geraken.

Elke dag een stukje weer hoor. Blijf maar lekker terugkomen.
Ik typ je.