Zaterdag en zondag ben ik niet te genieten.

Ik hoop niet dat het voortaan zo is ...
ik ben zooo slecht gehumeurd dat ik alleen al voor mijn relatie vrees.
Jezus wat een ontluisterende opvliegers en onredelijke buien.
Ik raak verstrikt in een web van woede en vraag me meer dan eens ( per uur ) af of dit het allemaal wel waard is.
Ik hou vol omdat ik dat nou eenmaal met mijzelf heb afgeproken.
En omdat het natuurlijk niet zo zal blijven, toch?
Als dat wel zo is ben ik een naar mens.
HELP!


Ongeduldig als ik me voel zie ik een lichtpuntje.
Ik heb al iets van 50 euro uitgespaard.

Maar ja, das nu ff alles.
Wuhuhuhuhuuuuuuuu!

Ik kan ineens niet eens meer leuk schrijven....

Rookt u?
Nee, ik ontplof.