IK STOP VANDAAG MET ROKEN

Zaterdag, 11 februari, 2006. Hi, Mijn naam is Mike, mijn vriendin Jeanine. Ik ben 37 en rook al vanaf mijn 12e als een ketter. Dit blog gaat over stoppen met roken. Eerdere pogingen waren redelijk succesvol maar niet langer dan een jaar. NU misschien? Wij zijn het zo zat hè. Wij stoppen 26 februari 2006 weer met roken. Wish us luck.

woensdag, november 05, 2003

De avond alleen. 2 dagen (AL?)

Mijn zoon in bed, mijn J. (te Z) naar de vliegende panters met een vriendin.
Ik hier op het net, mijn vingers op het toetsenbord, lekker veilig.

Zou ik deze afkick wel in volle hevigheid willen voelen?
Waarom niet wat nicotinel gehaald, of een ander middel van mijn arts vragen?
Ik denk omdat het nu allemaal wat duidelijker is, ik voel me toch al anders omdat ik het roken WIL opgeven. Dus, de verslavende stoffen toch tot me nemen, nep sigaretten in de hand houden, bakken kauwgum of een dure cursus ( die trouwens niet echt betrouwbaar overkomen) leek me niet op zijn plaats. En aangezien Allan Carr zelf weer schijnt te roken. En ook dr. Spock de vreselijkste relatie met zijn kinderen schijnt te hebben..

Ik zou graag middels mijn autodidactische gave, door puur wilskracht en zonder al te veel medische kennis op te doen, stoppen.
Wel, ik kan je mededelen, ik leer met volle teugen.

De psyche van een roker ken ik... Ik heb namelijk 23 jaar gerookt als een ketter.
De trekmomenten die me opvallen stemmen me soms tegen alle verwachting in vrolijk.
Wat een ontzettend doorzichtige valstrikken zijn dat.
Als je zolang rookt dat alles, elke handeling op zich, met een sigaret beter en makkelijker lijkt is het einde zoek. Iets ervoor in de plaats zetten is makkelijker gezegt dan gedaan.
Het enige wat ik op die plaats, voor de herkenning van mijn verslaving zou kunnen zetten is besef. Elk moment dat ik trek heb in een peukje besef ik weer wat een heavy verslaving ik te overwinnen heb.

Ik besef het, de verslaving begrepen zou ik haast willen zeggen.
--

Vanmiddag toen ik mijn zoon en zijn vriendjes van de creche ophaalde om naar het voetballen te brengen gebeurde er al iets.
Ik was om 14.50 ter plekke, voetbal begint om 15.00. De vader die op dat moment op de kindertjes paste had ze dus wel al even kunnen aankleden, schoenen en jassen enzo.
Ik wilde eigenlijk zeggen. "Leuk dat ze al klaar zijn joh", een beetje sarcastisch of zo.
In plaats daarvan gaf ik de arme man toch een veeg uit de pan, heel verschrikkelijk.
Bij het terug brengen even mijn excuses gemaakt. Ik besefte op dat moment nog helemaal niet dat het uberhaubt maar te maken had met mijn grote opdracht van het moment.
Ik hoop dat ik geen rookvrij maar sjaggereinig monster word.


Het scheelt me nu dus al 16 euro trouwens.
Verder voel ik me nog een roker zonder sigaretten.







0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage